Het jongetje met de camera


Als jonge knul van een jaar of twaalf kreeg ik mijn eerste cameraatje. Een klik-klak ding met een wolkje en een zonnetje als enige instelmogelijkheid. Een revolutionair apparaatje want er ging niet gewoon een filmrolletje in maar een cassette! Ik kon twaalf foto’s maken, dan was die vol.

Niet veel later kocht mijn vader een doka waar ik mijn filmpjes zelf kon ontwikkelen en afdrukken. Ik won drie keer een prijs met de fotowedstrijd van de plaatselijke krant!

Een passie was geboren.


Vanaf mijn 21e jaar ben ik professioneel fotograaf.

In vaste dienst van een krant ben ik de hele wereld overgevlogen om reportages te maken. Vaak in conflictgebieden. Altijd met de mens als onderwerp.


Sinds 2009 ben ik zelfstandig fotograaf. Ik werk voor allerlei media en bedrijven. Maak autonoom werk, maar mijn grootste passie blijft het maken van een portret. 

Samen met de ander een proces ingaan om tot een sprekend en tijdloos portret te komen.


Dat woord ‘ander’ vind ik belangrijk in dit verband. 

De Franse filosoof Emmanuel Levinas spreekt over ‘het gelaat van de ander’. Hij roept op om ruimte te maken voor het anders-zijn van de ander. Vrij van oordeel. Daardoor is er een mogelijkheid voor een wezenlijke verbinding tussen mensen.

Volgens hem is het juist het gezicht, het 'gelaat' waardoor ik mij kan laten raken.


Het zijn deze gedachten die mijn portretfotografie tot een avontuur maken.

“In a portrait I’m looking for the silence into somebody”